آدمهای زندگی قبلی - فریبا وفی
آدمهای زندگی قبلی
نویسنده: فریبا وفی
آدمهای زندگی قبلی، نوشته‌ی فریبا وفی، رمان‌نویس برجسته‌ی ایرانی، اثری اجتماعی و تأمل‌برانگیز است که توسط نشر چشمه منتشر شده است. این رمان، که در سال ۱۴۰۴ به چاپ رسیده، با نثری روان و زنانه، روایتی عمیق از زندگی مهاجران ایرانی در برلین ارائه می‌دهد. وفی، با قلم ساده و در عین حال پیچیده‌ی خود، به دغدغه‌های زنان، هویت و چالش‌های مهاجرت می‌پردازد و خوانندگان را به سفری درونی در کوچه‌پس‌کوچه‌های خاطرات و غربت دعوت می‌کند.
داستان آدمهای زندگی قبلی از زاویه‌ی دید زنی روایت می‌شود که در میدان الکساندر پلاتز برلین، زیر آسمانی خاکستری و در میان فضای پرتنش اعتراضات ضدجنگ، به گذشته و زندگی‌اش می‌اندیشد. او با خاطراتی از کودکی در تبریز، رابطه‌ی پرتنش با پدرش (آقاجان) و چالش‌های زندگی مهاجران در غربت دست‌وپنجه نرم می‌کند. شخصیت‌هایی چون ناهید، ایران‌دخت، پوران‌دخت و آنجی، هر کدام قصه‌ای از زندگی در مهاجرت را بازگو می‌کنند. رمان به موضوعاتی چون حسرت، تنهایی، هویت و تلاش برای یافتن آرامش در محیطی بیگانه می‌پردازد. وفی با توصیفات دقیق و احساسی، خواننده را با معضلات مهاجرت و تأثیرات گذشته بر حال آشنا می‌کند.
ویژگی‌های کتاب آد‌های زندگی قبلی
آدمهای زندگی قبلی، منتشرشده توسط نشر چشمه، با نثر روان وفی، که ترکیبی از سادگی و عمق احساسی است، برای مخاطبان ایرانی بسیار جذاب است. این رمان، با تمرکز بر تجربه‌های زنان مهاجر و کاوش در لایه‌های عمیق روانی، به خوانندگان فارسی‌زبان امکان می‌دهد تا با چالش‌های هویتی و عاطفی مهاجرت همذات‌پنداری کنند.
این رمان برای علاقه‌مندان به ادبیات اجتماعی و داستان‌هایی با محوریت زنان و مهاجرت اثری گیرا است. آدمهای زندگی قبلی با روایت غیرخطی و شخصیت‌پردازی قوی، خوانندگان را به تأمل در معنای آزادی، گذشته و هویت وامی‌دارد و جایگاه وفی را به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر ایران تثبیت می‌کند.
فریبا وفی - نویسنده
فریبا وفی، زاده‌ی ۱ بهمن ۱۳۴۱ در تبریز، یکی از برجسته‌ترین رمان‌نویسان و نویسندگان داستان کوتاه ایرانی است. او که از کودکی به داستان‌نویسی علاقه‌مند بود، فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۶۷ با انتشار داستان کوتاه «راحت شدی پدر» در مجله آدینه آغاز کرد. وفی، با نثری ساده و روان اما عمیق، به مسائل زنان، هویت و روزمرگی‌های زندگی در جامعه‌ی ایران می‌پردازد و توانسته جایگاهی ویژه در ادبیات معاصر ایران کسب کند.
فریبا وفی از نوجوانی داستان‌های کوتاهش را در نشریاتی چون آدینه، دنیای سخن، چیستا و مجله زنان منتشر کرد. اولین مجموعه داستان او، در عمق صحنه (۱۳۷۵)، با استقبال منتقدان روبه‌رو شد. دومین مجموعه، حتی وقتی می‌خندیم (۱۳۷۸)، نیز به زبان ارمنی ترجمه شد. وفی در سال ۱۳۸۱ با رمان پرنده من به شهرت رسید که جوایز معتبر هوشنگ گلشیری، یلدا، مهرگان ادب و جایزه ادبی اصفهان را کسب کرد و به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، کردی و ترکی ترجمه شد.
از دیگر آثار مهم وفی می‌توان به رمان‌های رویای تبت (برنده جایزه هوشنگ گلشیری و مهرگان ادب)، ترلان (برنده جایزه لیتپروم آلمان ۲۰۱۷)، رازی در کوچه‌ها، بعد از پایان و مجموعه داستان بی‌باد، بی‌پارو اشاره کرد. داستان‌های او به زبان‌های متعددی از جمله نروژی، فرانسوی، ژاپنی و عربی ترجمه شده‌اند. وفی همچنین دیوان پروین اعتصامی را برای نوجوانان به نثر بازنویسی کرده است.
فریبا وفی با نگاهی زنانه و تیزبینانه به دغدغه‌های زنان در جامعه‌ی ایرانی، آثاری خلق کرده که با روایتی غیرخطی و شخصیت‌محور، خوانندگان را به تأمل در زندگی روزمره و مسائل اجتماعی دعوت می‌کند. سبک ساده اما عمیق او، همراه با توجه به جزئیات احساسی و اجتماعی، آثارش را به نمونه‌هایی برجسته در ادبیات معاصر ایران تبدیل کرده است.