پیتر وولن (Peter Wollen)، نظریه‌پرداز برجسته فیلم، منتقد و نویسنده سینمایی اهل بریتانیا، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های مطالعات فیلم در نیمه دوم قرن بیستم به‌شمار می‌رود. او در ژوئن ۱۹۳۸ در لندن متولد شد و با نوشته‌ها و تحلیل‌های نوآورانه‌اش، سهم مهمی در شکل‌گیری نظریه‌های سینمایی مدرن، به‌ویژه در پیوند میان ساختارگرایی، نشانه‌شناسی و سیاست فرهنگی داشت. وولن با نگاهی فلسفی و ساختارمند به فیلم، مرز میان سینما و نظریه را درهم شکست و به سینما اعتباری فکری تازه بخشید.

یکی از آثار مهم او کتاب «نشانه‌ها و معنا در سینما» (Signs and Meaning in the Cinema) است که نخستین‌بار در سال ۱۹۶۹ منتشر شد و انقلابی در درک سینما به‌عنوان یک زبان بصری به‌وجود آورد. در این کتاب، وولن به بررسی مفاهیم نشانه‌شناسی و نظریه مؤلف (auteur theory) پرداخت و نقش ساختارهای روایی، سبک بصری و ایدئولوژی را در درک فیلم‌ها تحلیل کرد. این اثر هنوز هم یکی از منابع پایه در مطالعات فیلم و رسانه است و نگاه تحلیلی آن الهام‌بخش نسل‌هایی از منتقدان و دانشجویان سینما بوده است.

وولن همچنین در نوشتن فیلمنامه فیلم مشهور «آواز در باران» (Singin’ in the Rain) همکاری داشت که از کلاسیک‌ترین آثار سینمای موزیکال جهان است. او با ترکیب تجربه نظری و عملی، هم در نوشتن و هم در تدریس، به سینما نگاهی دووجهی داشت: هم‌زمان با ساختن فیلم و پرداختن به فرم، به معنای فرهنگی و سیاسی آن نیز می‌پرداخت. پیتر وولن یکی از معدود متفکرانی بود که توانست بین لذت تماشای فیلم و عمق نظری تحلیل آن تعادلی خلاقانه ایجاد کند و به همین دلیل، میراث او در سینما همچنان زنده و پویاست.