رویای تبت، سومین رمان فریبا وفی، نویسنده برجسته ایرانی، اثری تأملبرانگیز است که در سال ۱۳۸۴ توسط نشر مرکز منتشر شد. این کتاب با نثری روان و روایتی چندلایه، به کاوش در آرزوهای ناتمام، عشقهای ممنوعه و جستجوی آزادی میپردازد و برنده جایزه بهترین رمان هوشنگ گلشیری (۱۳۸۵) و لوح تقدیر مهرگان ادب (۱۳۸۴) شد. وفی، متولد ۱۳۴۱ در تبریز، با این رمان به یکی از پرفروشترین نویسندگان معاصر ایران تبدیل شد و تا سال ۱۳۸۶ به چاپ چهارم رسید.
رویای تبت روایتی زنانه است که سه زن – شعله، شیوا و فروغ – را در جستجوی عشق، همدلی، امید و امنیت به هم میرساند. داستان حول زوجی جوان به نامهای جاوید و شیوا میچرخد که تلاش میکنند با تصمیمات منطقی زندگیشان را پیش ببرند، اما حضور افرادی از گذشته و جامعه مانع میشود. رویای تبت، نمادی از آرزوی آزادی و زندگی بدون محدودیت، در میان رخدادهای روزمره و روابط پیچیده برجسته میشود. وفی با تعلیق هوشمندانه و گرهگشایی تدریجی، خواننده را تا انتها مشتاق نگه میدارد و در پایان، حقیقت رویا را آشکار میکند. این رمان، با تمرکز بر سرکوبها و خودخوریهای زنان، بنیانهای خانوادگی را زیر سؤال میبرد و جهانی را به تصویر میکشد که آرزوها شکستخورده اما همچنان زندهاند.
رویای تبت برای علاقهمندان به رمانهای ایرانی، اجتماعی و روانشناختی اثری جذاب است. این کتاب با روایتی غیرخطی و شخصیتپردازی عمیق، به موضوعاتی چون عشق ناتمام، تضاد نسلها و جستجوی هویت میپردازد. سبک وفی، که ساده اما پر از عمق احساسی است، این اثر را به نمونهای برجسته از ادبیات معاصر ایران تبدیل کرده است. رویای تبت خوانندگان را به تأمل در آرزوهای مشترک برای دنیایی بهتر دعوت میکند و جایگاه وفی را بهعنوان نویسندهای صاحبسبک تثبیت میکند.