تصور کنید نویسنده‌ای که در اواخر قرن نوزدهم، در میان دیوارهای محافظه‌کارانه بریتانیا، جرأت می‌کند مرزهای عشق، نژاد و طبقه را به چالش بکشد – این دقیقاً ادوارد مورگان فورستر (E.M. Forster) است، متولد ۱ ژانویه ۱۸۷۹ در لندن، که تا ۷ ژوئن ۱۹۷۰، زندگی‌ای پر از تناقض و خلاقیت را پشت سر گذاشت. یتیم‌شده در کودکی (پدرش در ۱۸۸۰ درگذشت)، فورستر توسط مادر و عمه‌هایش بزرگ شد و در کالج کینگز کمبریج، با گروه بلومزبری (شامل ویرجینیا وولف و جان مینارد کینز) آشنا گردید – دوستی‌هایی که ذهنش را به سوی آزادی‌های فکری باز کرد. او نه تنها رمان‌نویس، بلکه مدافع حقوق بشر و منتقد ادبی بود، و در دوران جنگ جهانی اول، به عنوان داوطلب در مصر خدمت کرد، تجربیاتی که بعدها در آثارش منعکس شد.

فورستر با گذری به هند (A Passage to India، ۱۹۲۴) به اوج رسید – رمانی که روابط استعماری بریتانیا و هند را با نگاهی انسانی و انتقادی کاوش می‌کند، و جوایزی چون جیمز تیت بلک مموریال پرایز را برد. این کتاب، الهام‌بخش فیلم دیوید لین (۱۹۸۴) شد و همچنان در بحث‌های پسااستعماری تدریس می‌شود. پیش از آن، اتاقی با منظره (A Room with a View، ۱۹۰۸) با داستانی عاشقانه و طنزآمیز در ایتالیا، آزادی فردی را جشن گرفت، و هاوردز اند (Howards End، ۱۹۱۰) شکاف طبقاتی را با شعار "فقط ارتباط برقرار کنید" نقد کرد. دیگر رمان‌هایش مثل جایی که فرشتگان جرأت نزدیک شدن ندارند (۱۹۰۵) و طولانی‌ترین سفر (۱۹۰۷) هم به مسائل خانوادگی و هویتی می‌پردازند، در حالی که رمان پس از مرگ موریس (۱۹۷۱) – نوشته‌شده در ۱۹۱۳ – جرأتانه به همجنس‌گرایی می‌پردازد و نمادی از مبارزه فورستر با سرکوب‌های اجتماعی شد.

در طول حیاتش، فورستر جوایز بزرگی گرفت: عضویت در Order of Merit (۱۹۶۹) و Companion of Honour (۱۹۵۳)، و نامزدی‌های مکرر برای نوبل ادبیات. مقالاتش در جنبه‌هایی از رمان (۱۹۲۷) هم هنوز راهنمایی برای نویسندگان جوان است. اقتباس‌های سینمایی آثارش، مثل هاوردز اند (۱۹۹۲، برنده اسکار) و اتاقی با منظره (۱۹۸۵، برنده اسکار)، میلیون‌ها نفر را با جهان او آشنا کرده‌اند.