مثل همهی عصرها، نوشتهی زویا پیرزاد، نویسندهی برجستهی ایرانی-ارمنی، مجموعهای از داستانهای کوتاه است که توسط نشر مرکز منتشر شده است. این اثر، که در سال ۱۳۸۱ منتشر شد، با نثری روان و نگاهی دقیق به زندگی روزمره، به کاوش در روابط انسانی، احساسات سرکوبشده و زندگی زنان در بستر جامعهی ایرانی میپردازد. پیرزاد، برندهی جوایز متعدد ادبی، با این مجموعه جایگاه خود را بهعنوان یکی از نویسندگان برجستهی ادبیات معاصر ایران تثبیت کرد.
مثل همهی عصرها شامل داستانهای کوتاهی است که زندگی روزمرهی زنان و مردان عادی را با ظرافت و عمق به تصویر میکشد. هر داستان، با تمرکز بر لحظههای ساده اما پرمعنا، به موضوعاتی چون تنهایی، عشق، دلتنگی و تضادهای خانوادگی میپردازد. شخصیتهای پیرزاد، اغلب زنان خانهدار یا کارمندانی هستند که درگیر روزمرگیها و آرزوهای کوچک اما دستنیافتنیاند. داستانها با طنزی ظریف و نگاهی همدلانه، جزئیات زندگی ایرانی را بازتاب میدهند و خواننده را به تأمل در احساسات پنهان و روابط شکننده دعوت میکنند. سبک مینیمالیستی پیرزاد، با دیالوگهای طبیعی و فضاسازی واقعی، این مجموعه را به اثری تأثیرگذار تبدیل کرده است.
مثل همهی عصرها برای علاقهمندان به داستان کوتاه، ادبیات ایرانی و کاوشهای روانشناختی اثری جذاب است. این کتاب با نثری ساده اما عمیق، به موضوعاتی چون روابط خانوادگی، هویت زنان و روزمرگی میپردازد. سبک پیرزاد، که ترکیبی از واقعگرایی و طنز ملایم است، این اثر را به منبعی ارزشمند برای فهم احساسات انسانی در بستر فرهنگ ایرانی تبدیل کرده است. مثل همهی عصرها خوانندگان را به بازاندیشی در لحظههای عادی زندگی و معنای آنها دعوت میکند.

زویا پیرزاد Զոյա Փիրզադ در سال ۱۳۳۱ در شهر آبادان، در دل جنوب آفتابی ایران متولد شد. پدری ارمنی و مادری روس، او را با فرهنگی چندوجهی و نگاهی بینالمللی به دنیا و ادبیات پرورش دادند. تحصیلاتش را در رشتۀ ادبیات انگلیسی گذراند و مدتی به عنوان مترجم، پژوهشگر و کارمند در زمینههای فرهنگی فعالیت کرد.
اما آنچه زویا پیرزاد را به قلب مخاطبان ایرانی و جهانی رساند، نوشتن از زندگی بود، بیپیرایه، بیفروغنمایی و به دور از اغراقهای مرسوم. زندگی زنانی که همیشه در سایهاند؛ زنانی که در سکوت روزمرگی، معنا میتراشند.
آنچه خواندید، بخشی از مقاله «زویا پیرزاد؛ بانوی آرامِ واژهها و روایتهای خاموش» بود؛ برای مطالعهی بیشتر روی زیر کلیک کنید.