لوکیوس آنائوس سنکا (Lucius Annaeus Seneca)، معروف به سنکای جوان، یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان رواقی روم باستان بود. او که حدود ۴ پیش از میلاد در کوردوبا (اسپانیای امروزی) متولد شد و در سال ۶۵ میلادی درگذشت، با آثار فلسفی و اخلاقی‌اش، از جمله نامه‌های اخلاقی به لوکیلیوس و درباره خشم، تأثیری عمیق بر فلسفه و ادبیات غرب گذاشت.

سنکا در خانواده‌ای برجسته بزرگ شد و در رم به تحصیل فلسفه، بلاغت و حقوق پرداخت. او به‌عنوان مشاور امپراتور نرون خدمت کرد، اما زندگی‌اش پر از تناقض بود؛ از ثروت و قدرت تا تبعید و در نهایت مرگ به دستور نرون. تجربیاتش به او دیدگاهی عملی نسبت به فلسفه بخشید که در نوشته‌هایش بازتاب یافت.

سنکا با قلم شیوا و نگاهی عمیق به مسائل انسانی، اصول رواقی‌گری را به زندگی روزمره پیوند زد. او بر اهمیت خودکنترلی، پذیرش سرنوشت و زندگی هماهنگ با طبیعت تأکید داشت. آثارش، که ترکیبی از نصایح اخلاقی، تأملات فلسفی و نثر ادبی است، خوانندگان را به سوی زندگی با فضیلت هدایت می‌کند. نامه‌های اخلاقی او هنوز هم منبعی الهام‌بخش برای مدیریت خشم، اضطراب و چالش‌های زندگی است.

سنکا نه‌تنها فیلسوف، بلکه نمایشنامه‌نویس و سخنرانی برجسته بود. آثارش بر متفکرانی چون مونتنی و شکسپیر و حتی روان‌شناسی مدرن تأثیر گذاشت. او با آموزش اینکه چگونه در برابر ناملایمات آرامش خود را حفظ کنیم، همچنان راهنمایی برای زندگی معنادار است.