اسلاونکا دراکولیچ (Slavenka Drakulić، زاده‌ی ۴ ژوئیه ۱۹۴۹، ری‌یکا، کرواسی) روزنامه‌نگار، رمان‌نویس و مقاله‌نویس برجسته‌ی کروات است که آثارش در زمینه‌ی فمینیسم، کمونیسم و پساکمونیسم به زبان‌های متعددی ترجمه شده‌اند. او در سال ۱۹۷۶ در رشته‌های ادبیات تطبیقی و جامعه‌شناسی از دانشگاه زاگرب فارغ‌التحصیل شد و از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲ به‌عنوان نویسنده‌ی ثابت در نشریات استارت و داناس در زاگرب فعالیت کرد، جایی که عمدتاً به مسائل فمینیستی پرداخت. دراکولیچ به دلیل انتقاد از ملی‌گرایی در جنگ‌های یوگسلاوی در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ مجبور به ترک کرواسی و اقامت موقت در سوئد شد. آثار او در نشریاتی چون نیویورک تایمز، گاردین و نیشن منتشر شده‌اند.

دراکولیچ در رمان‌هایی مانند هولوگرام‌های ترس (Holograms of Fear)، پوست مرمرین (Marble Skin) و فریدا یا درباره‌ی درد (Frida’s Bed) به موضوعات جسمانی، بیماری و تروما می‌پردازد. در آثار غیرداستانی‌اش مانند چگونه از کمونیسم جان سالم به در بردیم و حتی خندیدیم (How We Survived Communism and Even Laughed) و کافه اروپا (Café Europa) به زندگی روزمره در دوران کمونیسم و پس از آن می‌پردازد. او همچنین در کتاب آن‌ها حتی یک مگس را هم آزار نمی‌دهند (They Would Never Hurt a Fly) تجربه‌ی خود از نظارت بر محاکمات جنایات جنگی در دادگاه لاهه را تحلیل کرده است. دراکولیچ، که بین زاگرب و استکهلم زندگی می‌کند، در سال ۲۰۰۴ جایزه‌ی کتاب لایپزیگ برای تفاهم اروپایی را دریافت کرد.